In "Er stromen rivieren in de lucht" van Elif Shafak worden drie verhaallijnen verbonden door het thema van water en herinneringen. Het verhaal speelt zich af op verschillende tijdstippen en locaties. In Londen, 1840 raakt Arthur geboeid door de oude geschiedenis van Mesopotamië en het Gilgamesj-epos, waarin een trotse held pas tot inkeer komt als hij alles verliest. Dit thema van verlies en ontdekking trekt door de tijd heen en verbindt de personages met elkaar. In 2014 vlucht de tienjarige Narin uit Turkije samen met haar grootmoeder voor de verschrikkingen van ISIS. Haar grootmoeder komt uit een lange lijn van vrouwelijke zieners, wat aangeeft dat de kracht van het verleden nog steeds doorleeft in hun leven. Later, in Londen, 2018, zoekt Zaleekhah troost in haar onderzoek naar rivieren. Door een vriendin komt ze in contact met een oude, bijzondere taal, wat haar in staat stelt om de diepere lagen van haar eigen geschiedenis en identiteitsvraagstukken te onderzoeken. Het water in de roman symboliseert de herinneringen die we met ons meedragen, en het biedt een mogelijkheid om te reflecteren op onze identiteit en onze connectie met het verleden. Elk personage ervaart op zijn of haar manier de impact van deze herinneringen en de zoektocht naar een plek in de wereld. Met lovende kritieken als “een meesterwerk” en “een moderne klassieker” onderstreept dit boek het talent van Shafak als een van de meest vooraanstaande schrijvers van onze tijd. Haar verhaal is een ode aan de veerkracht van de menselijke geest, de kracht van verbinding en de schoonheid van vergeten herinneringen die weer tot leven komen.