Jaren geleden schreef ik een brief aan Sinterklaas en de Pieten met de vraag of ik bij hen op bezoek mocht komen. Na enige tijd dachten ze erover na en uiteindelijk mocht ik een week logeren op hun landgoed in Spanje. Tijdens mijn bezoek maakte ik tekeningen van het grote huis, de werkplaats, de stoomboot, de Sint-Nicolaasschool en de hofjes van de Thuispieten. Dit alles resulteerde in een prentenboek vol duizend verhalen.

Ondertussen is er heel wat veranderd. Onlangs maakte ik de reis opnieuw naar Spanje met de trein van kwart over twee. Bij mijn aankomst in Madrid werd ik opgehaald met een splinternieuwe Pietenbus en verbleef ik in het vertrouwde huisje naast het grote huis, met uitzicht op de zee. Wat me opviel, is dat de Pieten nu in een zelfontworpen Pietenflat wonen, compleet met een klimmuur. De zolder is omgebouwd tot een gezellige bibliotheek en er is een groot flatscreen voor films en games. De stoomboot is ook gemoderniseerd; veel Pieten slapen nu bovendeks, terwijl de steenkolen binnenkort plaatsmaken voor elektriciteit of waterstof. Ze hebben zelfs zonnepanelen geïnstalleerd. Ik vermoed dat iedereen, zelfs Sinterklaas, een mobiele telefoon heeft, al durfde ik het er niet over te hebben. Ook in ons land is er veel veranderd. Er zijn meer fietspaden, bakfietsen en elektrische fietsen, en de huizen zijn verbouwd. Heel recent is er ook een trainingsdag voor Hulppieten geïntroduceerd, waar grote mensen zich voor kunnen inschrijven. Na een stevige training en een examen kunnen ze een diploma Tijdelijke Hulppiet behalen, dat drie jaar geldig is. Al deze veranderingen en ervaringen heb ik weer getekend, en dat resulteerde in dit nieuwe prentenboek. En als je goed kijkt, zie je overal Witje, de kat van Sinterklaas, op de bladzijden staan, behalve als hij bij ons logeert.