Toezicht houden is een essentiële taak binnen de bedrijfswereld, maar het lijkt vaak niet goed te functioneren. Marilieke Engbers, in haar boek "Onder commissarissen", onderzoekt deze problematiek en roept op tot een herziening van de manier waarop toezicht wordt uitgevoerd. Ze confronteert ons met verschillende schandalen, zoals de schandalen bij ING, Vestia, DSB, Enron en Wirecard, en vraagt zich af of de verantwoordelijk commissarissen incompetent of onbetrouwbaar zijn, of dat er diepere oorzaken aan het werk zijn. Door het verhaal te vertellen van Thomas, een jong en enthousiast lid van de Raad van Commissarissen, maakt ze het totaalplaatje duidelijk. Thomas komt aan bod in een omgeving waar de governance-regels niet helder zijn. Hierdoor zijn commissarissen vaak meer bezig met het onderhouden van goede relaties, het voldoen aan procedures en het managen van interne politiek dan met het stellen van kritische vragen over belangrijke strategische en maatschappelijke vraagstukken.

In "Onder commissarissen" biedt Engbers niet alleen een inzicht in de complexiteit van het gezamenlijk toezicht houden, maar ze gaat ook een stap verder door een bredere discussie op gang te brengen over de haalbaarheid van deze taak. De auteur pleit voor een menselijker en mensgerichte aanpak van toezicht. Ze gelooft dat commissarissen hun energie en aandacht moeten richten op de kernzaken die er werkelijk toe doen, in plaats van zich te verliezen in bureaucratische rompslomp. Op deze manier kan toezicht niet alleen effectiever worden, maar kan het ook bijdragen aan een gezondere en meer ethische bedrijfsvoering. Engbers roept de lezer op om na te denken over de rol en verantwoordelijkheid van toezichthouders in een tijd waarin de maatschappelijke druk om transparant en verantwoord te zijn, groter is dan ooit. Het boek is een oproep tot verandering, met de nadruk op de noodzaak van menselijker toezicht dat echte waarde toevoegt aan de organisatie en de samenleving.