De symfonieën van Bruckner vormen de ruggengraat van de laat-romantische symfonische muziek. Men kan inderdaad zeggen dat hij de symfonie opnieuw heeft uitgevonden - iets wat zelfs Liszt of Wagner niet hadden gedurfd in het kielzog van de baanbrekende meesterwerken van Beethoven die tot dan toe als hoogtepunt en eindpunt van het genre hadden gefungeerd. Het waren Bruckner en, iets later, Brahms die nieuwe methoden zochten en vonden om het symfonische genre nieuw leven in te blazen en verder te ontwikkelen. In dit opzicht was Bruckners benadering geheel nieuw. Van meet af aan vertrouwde hij op de klank van het grote orkest, en in plaats van de afzonderlijke instrumentgroepen te mengen, had hij de neiging om ze ofwel van elkaar te scheiden, ofwel aan elkaar te koppelen als orgelregisters (waarmee hij als organist zeer vertrouwd was). Terrassendynamiek, dat wil zeggen het onmiddellijk naast elkaar bestaan van piano en forte zonder overgang, was ook iets wat Bruckner aan het orgel ontleende. Als kerkmusicus had hij nauw contact met deze en andere elementen van de barokmuziek, en zij vloeiden over in zijn symfonieën. Wat de dramaturgische ontwikkeling betreft, had hij de neiging Schubert te verkiezen; het was inderdaad de organische voortzetting en afwisseling van thema's die Bruckner van Schubert had geleerd, die ook de ongekende uitvoeringslengte van zijn symfonieën verklaart. De Negen Symfonieën van Bruckner zijn een constante in het repertoire van het Symphonieorchester Des Bayerischen Rundfunks, zoals in dat van alle grote orkesten. Het bijzondere van de 9 CD-box die hier door BR KLASSIK wordt gepresenteerd, is dat de opnamen niet door één, maar in totaal door vier dirigenten worden gedirigeerd die nauw met het orkest verbonden zijn en allen bewezen internationale Bruckner-experts zijn. Meer dan in enige andere compilatie kunnen gemeenschappelijke kenmerken in de interpretatie (ook door hetzelfde orkest), maar ook fascinerende verschillen als gevolg van de verschillende interpretatieve benaderingen van de respectieve dirigenten worden ontdekt. In deze opnamen, gemaakt tussen 1999 en 2017, wordt ook duidelijk welke briljante bijdragen Herbert Blomstedt, Bernard Haitink, Mariss Jansons en Lorin Maazel in de loop der decennia hebben geleverd aan Bruckners symfonische oeuvre. De opname van de 9e symfonie onder Herbert Blomstedt uit 2009 is nooit eerder op cd verschenen, en die van de 3e en 4e symfonie onder Mariss Jansons waren voorheen als cd voorbehouden aan een kleine kring van abonnees, en zijn nu voor de allereerste keer commercieel beschikbaar gemaakt