Onder een misleidend oppervlak van absurdistische vrolijkheid tobben en strijden de personages van Sjuul Deckwitz met hun onberekenbare emoties. 'ik geloof dat er in ons een duister continent ligt, wat niet te regeren volt. En voor dit soort zaken zijn psychiaters niet van nut gewoon de koken op elkaar.' Onbevangen schrijft Deckwitz over de menselijke natuur, Freud als een schim uit een duister verleden achter zich latend. Haar figuren zijn mensen van vlees en bloed, met harde karakters of treurige liefdes, maar met evenveel gemak vult ze haar unieke universum met sprekende osseworsten, bordeelkatten of gereïncarneerde stoofperen.