''De alchemist en geneesheer Paracelsus (1493-1541) zocht in alles het heelmakende principe van het Licht. Mens en natuur moesten veranderen, transfigureren, en de kracht daarvoor is te vinden in de Christus ''''die alle dingen nieuw maakt''''. ''''Zoals de mens en de wereld geschapen zijn, zo zullen zij niet eindigen. Want van de aarde blijft de bloesem, en van de mens het hart.'''' In de Symposionreeks verschijnen teksten over schrijvers die een belangrijke schakel vormen in de keten van het metafysisch denken. Deze gouden keten heeft de mensheid altijd begeleid en vele namen lichten hierin op. De visie die allen geven op wereld en mensheid komt tot uitdrukking in een kernzin van Hermes Trismegistos: ''''De mens is een groot wonder, o Asklepios''''. Dit grote wonder werd door alle tijden heen in filosofische scholen en geestesscholen onderwezen, opdat de mens de weg zou gaan tot verwerkelijking van de onsterfelijke Geest-zielemens. Vanuit de klassieke wereld is het hermetisch en christelijk denken tot een synthese gevoerd waarmee een nieuw levensperspectief voor de westerse mens is geopend. De figuren uit de Symposionreeks getuigen allen van dit levensperspectief.''